Σε μια προσπάθεια να «σταματήσει η υπερθέρμανση του πλανήτη», οι επιστήμονες έχουν πειραματιστεί με την πρακτική ρίψης τόνων σιδήρου στον ωκεανό της Ανταρκτικής, προκειμένου να γονιμοποιήθει ενδεχομένως η ανάπτυξη του πλαγκτόν. Παρά την αύξηση ενός πλήθους απο κόκκινες σημαίες που συγκεντρώνονται από κορυφαίους επιστημονικούς οργανισμούς και οργανισμούς παρακολούθησης της υγείας, μια νέα μελέτη σήμερα είναι ακόμη....πιο εκτεταμένη, καθώς η στρατηγική «γεωμηχανικής» θέλει να αλλάξει το κλίμα μέσω της ρίψης εκατοντάδων τόνων σκόνης σιδήρου στον ωκεανό. Προηγούμενη έρευνα έδειξε ότι η ρίψη, με βαρύ μέταλλο στους ωκεανούς σε όλο τον κόσμο, θα μπορούσε οχι μόνο να καταστρέψει το θαλάσσιο πληθυσμό ζωής, αλλά να καταστραφούν και τα επίπεδα οξυγόνου και να εκραγεί η αύξηση ορισμένων ανεπιθύμητων οργανισμών.
Η εφαρμογή ξεκίνησε με έδρα την Καλιφόρνια, με μια εταιρεία που είναι γνωστή ως Planktos, μια ιδιωτική εταιρεία «ecorestoration». Ενώ το ευρείας κλίμακας πείραμα πρακτικής ρίψης σιδήρου καταργήθηκε λόγω έλλειψης χρηματοδότησης, ορισμένοι εξακολουθούν να ζητούν εκ νέου το σχέδιο. Χρησιμοποιώντας ένα σκάφος 115 ποδιών, τα μέλη μιάς ομάδας στόχευσαν να ταξιδεψουν πάνω από 200 μίλια δυτικά των νησιών Galápagos και να πετάξουν τελικά εκατό τόνους σκόνης σιδήρου στα διεθνή ύδατα.
Δεδομένου ότι ο σίδηρος μπορεί να τονώσει την ανάπτυξη πλαγκτόν (οργανισμοί που απορροφούν το CO2) που θα είναι μια μέθοδος τεχνητής εφαρμοσμένης μηχανικής για το κλίμα με μεγάλη αποτελεσματικότητα. Στην πραγματικότητα, ένας επιστήμονας που ονομάζεται John Martin είπε το 1980 ότι « μισό βυτιοφόρο σιδήρου" θα μπορούσε να προκαλέσει μια εποχή παγετώνων. Η Planktos προσπάθησε να πετάξει υπερβολικές ποσότητες σιδήρου στον ωκεανό, να συλλάβει τον άνθρακα, και να πουλήσει έπειτα τις πιστώσεις άνθρακα στις επιχειρήσεις για να «αντισταθμίσει» τις παγκόσμιες εκπομπές τους. Μια αποστολή που τελικά κατέρρευσε.
Αλλά τώρα η Planktos »και ο Διευθύνων Σύμβουλος George Planktos και μερικοί« επιστήμονες του περιβάλλοντος » ψάχνουν να επανεξετάσουν την έννοια που περιλαμβάνει την εκποίηση των δυνητικά εκατομμυρίων (αν όχι δισεκατομμυριων) δολάρια των ξενόφερτων πιστώσεων άνθρακα σε μεγάλες εταιρείες. Μια πράξη που δεν είναι μόνο επικίνδυνη σε σχέση με αυτό που ξέρουμε που μπορεί να συμβεί, αλλά και αυτό που δεν ξέρουμε που μπορεί να συμβεί. Όπως αναφέρεται λεπτομερώς στην έκθεση της UNESCO, είναι τεκμηριωμένο ότι μια επιδιόρθωση με φυσική ρύθμιση του ωκεανού είναι αρκετά επικίνδυνη. Η έκθεση αναφέρει :
«Η Μεγάλης κλίμακας γονιμοποίηση θα μπορούσε να έχει ανεπιθύμητες (και δύσκολο να προβλέψει κανείς) επιδράσεις όχι μόνο τοπικά, π.χ. τον κίνδυνο τοξικών φυκιών, αλλά και πολύ μακριά στο χρόνο.
Οι αναλύσεις των επιπτώσεων πρέπει να περιλαμβάνουν τη δυνατότητα των εν λόγω επιπτώσεων "μακρινού πεδίου" για τη βιολογική παραγωγικότητα, κάτω από την επιφάνεια των επιπέδων οξυγόνου, την παραγωγή βιοαερίου και τον ωκεάνιο οξυνισμό.»
Προς το παρόν, το σχέδιο δεν έχει καθορισμένη ημερομηνία επιβεβαίωσης. Αν οι οργανισμοί και τα άτομα που υποστηρίζουν αυτό το σχέδιο, προχωρήσουν παιρετέρω όμως, εκατοντάδες τόνοι σιδήρου μπορεί σύντομα να απορρίπτονται στους ωκεανούς της Γης, χωρίς τον σωστό προσδιορισμό των κινδύνων που συνδέονται με αυτή τη διαδικασία.